မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ လကၤာ တစ္ခုက ဒီလုိပါ - - -

" အပင္မွမ်ဳိး ၊ မ်ဳိးမွအပင္ ၊ အျမႇင္မျပတ္ ၊ ဆက္စပ္သည့္ဟန္ ၊
ကံေၾကာင့္နာမ္ရုပ္ ၊ နာမ္ရုပ္ေၾကာင့္ကံ ၊ အဖန္ဖန္ ၊ ျဖစ္ျပန္နည္းအေလ်ာ္ " တဲ့ ။

အပင္ကမ်ဳိးေစ့ျဖစ္ ၊ မ်ဳိးေစ့ကအပင္ျဖစ္သလုိ ၊ သတၲဝါေတြလည္း ယခင္ဘဝရဲ႕ တဏွာ (သမုဒယ) ေၾကာင့္ ယခုဘဝ ဆင္းရဲ ဒုကၡျဖစ္ရတယ္ ၊
ဆင္းရဲဒုကၡ ျဖစ္သူရဲ႕ သႏၲာန္မွာ တဏွာကပါလာေတာ့ ၊ တဏွာ (သမုဒယ) နဲ႔ အားထုတ္ျပန္ေရာ ၊ ဒီေတာ့ ေနာက္ဘဝ ဆင္းရဲ ဒုကၡ ရျပန္ေရာေပါ့ ။
သံသရာကထြက္လမ္း မရွိေတာ့ပါဘူး ။ ဗုဒၶဘုရားရွင္က အဲဒီထြက္လမ္းကုိ ေဟာျပတာ ၊ နည္းေပးလမ္းညႊန္တာ ၊ ၾကည္ညဳိေအာင္ ေျပာၿပီးထုိင္ကန္ေတာ့ခုိင္းေနတာမဟုတ္ဘူး ။
အပူေဇာ္ခံေနတာမဟုတ္ဘူး ။ လြတ္ေအာင္ အားထုတ္ၾကလုိ႔ နည္းစံနစ္ေတြ ေပးထားခဲ့ပါတယ္ ။ မလုပ္ဘဲ အားမထုတ္ဘဲ ေနရင္ေတာ့ ဘုရားရွင္က ဘာတာဝန္မွ မယူဘူး ။
အားထုတ္ရင္ေတာ့ တာဝန္ယူပါတယ္ ။ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားေတာ္မွာ ဂုဏ္ေတာ္ ေျခာက္ပါး နဲ႔ ျပည့္စုံၿပီးျဖစ္တယ္ ။

တရားဂုဏ္ေတာ္ (၆) ပါး ။
၁ ။ အားထုတ္ရမယ့္တရားဟာ အစ - အလယ္ - အဆု ံး သုံးပါးလုံး ေကာင္းေအာင္ ေဟာညႊန္ၿပီးျဖစ္တယ္ ၊ ပုိေနလုိ႔ နတ္စရာ မရွိသလုိ ၊ လုိေနလုိ႔ ျဖည့္စြက္စရာလည္း မရွိပါဘူး ။
အဲဒီလုိ ျပည့္စုံတဲ့ ဂုဏ္ကုိ " သြာကၡာတဂုဏ္ " လုိ႔ေခၚတယ္ ။ ( သြာကၡာတ = သု+အကၡာ ။ သု - ေကာင္းမြန္စြာ ။ အကၡာတ - ေဟာအပ္သည္ ။ )

၂ ။ အစ - အလယ္ - အဆုံး သုံးပါးလုံး ေကာင္းတဲ့တရားကုိ ကုိယ္တုိင္ရယူပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ပါတယ္ ၊ ဆင္းရဲသားမုိ႔ တရားမရနိင္ဘူးလုိ႔ မရွိပါဘူး ။ သာမန္လူမုိ႔ တရားမရနိုင္ဘူးလုိ႔ မရွိပါဘူး ။
" သႏၵိဌိေကာ " - သမၼာ ပႆိတေဗာ - ကုိယ္တုိင္ သိအပ္ ခံစားအပ္ပါတယ္လုိ႔ အာမခံထားပါတယ္ ။

၃ ။ ကုိယ္တုိင္ သိအပ္တာေတာ့ဟုတ္ပါၿပီ ၊ ဘယ္ေတာ့ရမွာလဲ လုိ႔ ေမးရင္ " အကာလိေကာ " - အခ်ိန္အခါမလင့္ ၊ အခ်ိန္အခါမေ႐ြး၊ အခုလုပ္ အခုရ ၊
မနက္ျဖန္လုပ္ မနက္ျဖန္ရ လိမ့္မယ္ လုိ႔ အာမခံထားပါတယ္ ။

၄ ။ အခ်ိန္အခါမလင့္၊ အခ်ိန္အခါမေ႐ြး ၊ ရႏုိ္င္တယ္ဆုိတာ ဟုတ္ပါ့မလား ၊ ေသခ်ာရဲ႕လားလုိ႔ သံသယဝင္ေနသူကုိ " ဧဟိ ပႆိေကာ " - လာခဲ့ပါ ၊ လက္ေတြ႕လုပ္ၾကည့္စမ္းပါ ၊ လုိ႔
ဖိတ္ေခၚႏုိင္ပါတယ္ ။

၅ ။ ဖိတ္ေခၚတာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ ၊ တရားေတြက မုိးေပၚကက်လာမွာလား၊ တစ္ေယာက္ေယာက္က လာေပးမွာလား ၊ အဲသလုိမဟုတ္ပါဘူးတဲ့ ။
" ၾသပေနယ်ိေကာ" - ( ဥပ+ေနယ်+ကုၠက ၊၊ ဥပ - ခႏၶာကုိယ္ကုိ ကပ္မွီ၍ ၊ ေနယ် - ၾကည့္ရႈျခင္းငွာ ၊ ကုၠက - ထုိက္သည္ ) ဆုိတာ
" တရားရွာ ကုိယ္မွာေတြ႕ " လုိ႔ ဆုိတဲ့အတုိင္း ခႏၶာကုိယ္ကေန ေတြ႕ရွိခံစားလိမ့္မယ္ ။

၆ ။ ေတြ႕ရွိခံစားရတာ ပါရမီရွင္ေတြမွျဖစ္နိင္တဲ့အရာလား ၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြမွ ေတြ႕ရွိခံစားရမွလား .. ဆိုေတာ့ ဗုဒၶက " ပစၥတၲံ ေဝဒိတေဗၺာ ဝိညဴဟိ " တဲ့ ။
ဘုရားဆုံးမတဲ့အတုိင္း လုိက္နာအားထုတ္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းဟာ အားထုတ္ရင္ အားထုတ္သေလာက္ ကုိယ္စီကုိယ္ငွ သိအပ္ခံစားရပါလိမ့္မယ္ .. လုိ႔ အာမခံေတာ္မူပါတယ္ ။

အာမခံထားတဲ့တရားေတြက ယေန႔မ်က္ေမွာက္မွာ အထင္အရွားရွိေနပါေသးတယ္ ၊ အားထုတ္ရင္ အားထုတ္သေလာက္ အက်ဳိးသက္ေရာက္ႏုိင္တဲ့ အစြမ္းေတြရွိေနပါေသးတယ္ ။
သုိ႔ေသာ္လည္း လူအခ်ိဳ႕ကေတာ့ " အရိေမတၲယ် ဘုရားရွင္ " ကုိ ေတာင့္တေနၿပီး ဘုရားေမွ်ာ္ဝါဒ နဲ႔ နိဂုံးခ်ဳပ္ဖုိ႔ အာရုံစုိက္ေနၾကပါတယ္ ။
ကြၽတ္တမ္းဝင္တယ္ ဆိုတာ ဘုရားနဲ႔ ဖူးေတြ႕ရရုံေလးနဲ႔တင္ လုံေလာက္တာ မဟုတ္ပါဘူး ၊ ဘုရားမွန္းသိတတ္တဲ့ ပါရမီဓာတ္ခံအား ၊ တရားကုိ နာၾကားနိင္တဲ့နားေတြနဲ႔လည္း ျပည့္စုံဖုိ႔လုိပါတယ္ ။
ဒါေၾကာင့္ တရားနာရင္ နားႀကီးႀကီးနဲ႔နာပါလုိ႔ ေျပာေျပာေနရတာပါ ၊ နားႀကီးႀကီးဆုိတာ ဥာဏ္ဦးစီးတဲ့နားမ်ိဳးကုိေျပာတာ ၊ နားႀကီးငါးမ်ဳိး နဲ႔ နားေသးတစ္မ်ဳိးရွိတယ္ ။
နားႀကီးငါးမ်ဳိးက --
၁ ။ မိမိသႏၲာန္မွာရွိတဲ့ ရာဂ ၊ ေဒါသ ၊ ေမာဟ စတဲ့ တရားဆိုးေတြ ေခါင္းပါးေပ်ာက္ကြယ္ေအာင္ စူးစူးစုိက္စုိက္ နာၾကားတဲ့နားမ်ဳိး ။

၂ ။ သဒၶာတရားေတြ တက္လာေအာင္ ၊ ပညာဗဟုသုတေတြ ရေအာင္ ၊ တည္ၾကည္တဲ့ကုိးကြယ္မႈေတြ ျဖစ္လာေအာင္ စိတ္ပါလက္ပါ နာၾကားတဲ့နားမ်ဳိး ။

၃ ။ ဝမ္းနည္းပူေဆြးေနတာေတြ ေပ်ာက္ေအာင္ ၊ သက္သာေအာင္ ၊ တရားခြန္အားေတြ ႀကီးထြားလာေအာင္ နာၾကားတဲ့နားမ်ဳိး ။

၄ ။ ကုိယ္ဆင္းရဲမႈ ၊ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြ သက္သာေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ၊ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေအာင္ နာၾကားတဲ့နားမ်ဳိး ။

၅ ။ မဂ္ဖုိလ္ႏွင့္ ေလ်ာ္ေသာ က်င့္ဝတ္ ပဋိပတ္ကုိ သိဖုိ႔ နာၾကားတဲ့နားမ်ဳိး ။ စသည္တုိ႔ျဖစ္တယ္ ။

နားေသးတစ္မ်ဳိးဆုိတာကေတာ့ = သူတစ္ပါးတုိ႔ဧ။္ ခ်ီးမြမ္းေထာပနာမႈကုိ ရလုိတဲ့အတြက္ နာၾကားတဲ့နားမ်ဳိး ကုိေျပာတာျဖစ္တယ္ ။ ( ဆကၠ - အဂၤုတၲဳိရ္ ၊ ၄င္း အဌကထာ ) ။

ဒီေန႔ ပုဂၢဳိလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ တရားမရႏုိင္ျခင္းဟာ ဘုရားမွန္း မသိတဲ့တစ္ခ်က္ ၊ နာၾကားႏုိင္တဲ့နား မရွိျခင္းဆုိတဲ့ အခ်က္ေတြ ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ ။
ေပၚလြင္ေအာင္ေျပာရရင္ - ေက်ာင္း ကန္ ဘုရားကုိ ဘယ္ႏွစ္ရက္မွာ ဘယ္ႏွစ္ေခါက္ေရာက္ၾကသလဲ ၊ ဘယ္ဆရာေတာ္ရဲ႕တရားကုိ ဘယ္ႏွစ္ေခါက္ နာၿပီးၿပီလဲ ၊
စြဲေနတဲ့တရား ဘယ္ႏွစ္ပုိဒ္ ရွိသလဲ ၊ တရားအားထုတ္ဖုိ႔ ဘယ္ႏွစ္ခါ စိတ္ကူးမိသလဲ ၊ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ ၾကဳိးစားၿပီးၿပီလဲ ၊ ဆုိတာ မိမိဘာသာ မိမိကုိယ္ကုိ ေမးၾကဖုိ႔ပါပဲ ။

( မုိးကုတ္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဧ။္ တရားေတာ္ ။ ။ ပန္းတကာ ကုိတင္ျမင့္ ေရး - ဓမၼပန္းမ်ားလန္းရာေျမ မွ ထုတ္ႏုတ္ထားသည္ ။ )