“တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္” ဟာ
ကုိယ္ေကာင္းစားဖုိ႔၊ ကုိယ္အဆင္ေျပဖို႔ဆုိရင္
●အကုသိုလ္မွန္သမွ် ဘာမဆိုျပဳရဲတယ္။
●ဒုစရုိက္မွန္သမွ် ဘာမဆို က်ဴးလြန္ရဲတယ္။
●သူမ်ားအသတ္သတ္မွ ကို္ယ့္ဘ၀အဆင္ေျပမယ္ဆုိရင္
သတ္ဖို႔ လံုး၀၀န္မေလးဘူး၊ သတ္ရဲတယ္။
●သူမ်ားပစၥည္းခုိးမွ ကိုယ့္ဘ၀အဆင္ေျပမယ္ဆုိရင္ ခုိးဖို႔
လံုး၀၀န္မေလးဘူး။ ခုိးရဲတယ္။
●လိမ္မွ ညာမွ ကိုယ့္ဘ၀အဆင္ေျပမယ္ဆုိရင္
လိမ္ဖို႔ ညာဖို႔ လံုး၀၀န္မေလးဘူး လိမ္ရဲ ညာရဲပါတယ္။

တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ မလုပ္ရဲတဲ့ မေကာင္းမႈ၊
မျပဳရဲတဲ့ ဒုစရိုက္ဆုိတာ ရွိကုိမရွိေတာ့ဘူး။
ျပီးေတာ့ စိတ္အစဥ္မွာ ဘယ္သူ႔ဆီက
ဘာရမလဲဆိုတာ စဥ္းစားေနတဲ့စိတ္က
အျမဲတမ္း လႊမ္းမိုးေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္
ပစၥဳပၸန္အသက္ရွင္စဥ္မွာလည္း စိတ္ေအးခ်မ္းမႈ
ဆိုတာ မရွိပါဘူး။
မေအးခ်မ္းတဲ့စိတ္နဲ႔ေသမယ္ဆုိရင္
“အပါယ္ေလးဘံု” ပဲေရာက္မွာေပါ့။
ကိေလသာျဖစ္ရံုေလးတြင္မကဘူး ၊
အကုသိုလ္ေတြကလည္း က်ဴးလြန္ေသးတာဆိုေတာ့
ေသခါနီးမွာ ဒီအကုသိုလ္အာရံုေတြထင္လာျပီးေတာ့
“အပါယ္ေလးဘံု” ေရာက္ပါတယ္။

တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ အပါယ္ေလးဘံု
ေရာက္မယ္ဆုိတာ အထူးေျပာစရာေတာင္မလိုဘူး။
အကုသိုလ္အလုပ္ကုိ သတိရဖုိ႔ အခြင့္အလမ္းပိုမ်ားေနလို႔။

ကံေကာင္းေထာက္မလို႔ လူျပန္ျဖစ္လာမယ္ဆုိရင္လည္း
တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္တဲ့မိဘမ်ိဳး၊
တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ ဆရာသမားမ်ိဳး၊
တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ ညီအစ္ကုိ၊ ေမာင္ႏွမ၊
ေဆြမ်ိဳး၊ မိတ္ေဆြ၊ အေပါင္းအသင္း၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ိဳးနဲ႔ပဲ
ေတြ႔ၾကံဳရမွာပဲ။ ကိုယ္က တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္ခဲ့တာကိုး။

-【ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက(ေရႊပါရမီေတာရ)】
Posted by ►
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm