(​ဂျာမနီသူ)
ဗမာပြည်ကို လှည့်ကြည့်တဲ့အခါ
ဘုရားအဟောင်းတွေလည်း အများကြီးတွေ့တယ်။
အသစ်တွေလည်း တည်နေကြတယ်။
ဘုရားတွေ နောက်ထပ်တည်မယ့်အစား
စာသင်ကျောင်းမရှိတဲ့နေရာ စာသင်ကျောင်းဆောက်ဖို့
ဆရာတော်တို့ တရားဟောလို့မရဘူးလား။

(ပါချုပ်ဆရာတော်)
မရဘူး။
လူဆိုတာ သူကြိုက်တာသူလုပ်တာ။
တချို့က စာသင်ကျောင်းမှမဆောက်ချင်တာ။
ဘုရားပဲ တည်ချင်တာ။
သူ့ဆန္ဒသူ ဖြည့်ဆည်းတာ။
မင်းလည်း ခု ကမ္ဘာလှည့်နေတာမဟုတ်လား။
ကုန်​ကျစရိတ်​ အများကြီးပဲ။
ဒီငွေတွေကို စာသင်ကျောင်းဆောက်လိုက်လို့ပြောရင်
ဘယ်လိုနေမလဲ။
လူဆိုတာ သူ့ဆန္ဒသူဖြည့်ဆည်းချင်ကြတာ။
ဘုန်းကြီးတို့ တရားဟောလို့မရတာတွေ ရှိတယ်။

(အင်္ဂလန်သူ)
ဟိုမှာလည်း ဘုရားတွေအများကြီးပဲ။
ဒီမှာလည်း အသစ်တည်နေပြန်ပြီ။
လိုလို့လား။

(ပါ​မောက္ခချုပ်​ ဆရာတော်)
မင်းအတွက်တော့ မလိုဘူး၊
သူ့အတွက် လိုလို့ သူလုပ်တာပေါ့။
ဘုရားတည်ချင်တဲ့လူက ဘုရားလေးတည်လိုက်ရမှ
သေပျော်သွားတာမျိုးရှိတယ်။
ကုသိုလ်​ရပြီဆိုပြီး သူ့အတွက်သူ
လုံခြုံစိတ်ချသွားတယ်။
အဲ့ဒါကို မင်း ဘုရားမတည်နဲ့၊ စာသင်ကျောင်းဆောက်ပါဆို
သူ ဘယ်လုပ်မလဲ။
လူဆိုတာ သူ့ဆန္ဒသူဖြည့်ဆည်းချင်ကြတာ။
ဧဝရတ်တောင်ပေါ် တက်နေသူတွေလည်း အများကြီး။
အာဖရိကတောနက်ထဲ အပျော်ဓာတ်ပုံထွက်ရိုက်သူတွေလည်း
အများကြီး။
လောကမှာ ငွေတွေသုံးဖြုန်းနေကြတာပဲ။
ကိုယ်ကြိုက်တာကိုယ်လုပ်နေကြတာကို
ဘုန်းကြီးတို့က ဘယ်လိုလုပ် သွားတရားဟောမလဲ။

ပါ​မောက္ခချုပ်​ဆရာတော်
သုတ္တန္တ အပိုင်း-၂၊ သဗ္ဗာသဝ သံဝရသုတ် သင်တန်း