၁။ လူတဦးတေယာက္အား ကုသိုလ္ရပါေစျခင္းအက်ိဳးငွါ လိမ္လည္လွည့္ျဖားမိသည္ဆိုလွ်င္ ထိုလိမ္သူမွာ မုသာ၀ါဒကံ ထိုက္ပါသလား။
၂။ သာသနာေတာ္ စည္ပင္ေစရန္ လူငယ္လူရြယ္တို႔အား ေလာကုတၱရာဘက္သို႔ အာရံုစိုက္လာေစရန္ ၄င္းတို႔အႀကိဳက္ ( ဥပမာ-နစၥ၊ ဂီတ၊ စသည္တို႔ႏွင့္ ) ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္၍ စည္းရံုးလႈံ႔ေဆာ္ျခင္းသည္ အျပစ္ရွိပါသလား ဘုရား။
( ေမာင္ေဆြတင့္-ျမိဳ႔နယ္ပညာေရးမွဴးရံုး၊ ေရႊေတာင္ျမိဳ႔ )


( ေျဖ )။ လိမ္လည္လွည့္ျဖားျခင္း မုသာ၀ါဒကံမွာ
၁-မဟုတ္မမွန္ေသာ ၀တၳဳလည္းျဖစ္ေစ၊
၂-ခၽြတ္ယြင္းေစလိုေသာ စိတ္ရွိသည္လည္းျဖစ္ေစ၊
၃-ကိုယ္ႏႈတ္ႏွစ္ပါးတြင္ တပါးပါးျဖင့္ သိေအာင္လည္းျပဳေစ၊
၄-တပါးသူက ျပဳသည့္အတိုင္း သိလည္းသိေစ-
ဤအဂၤါေလးပါးႏွင့္ညီလွ်င္ မုသာ၀ါဒျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ သူတပါးအက်ိဳးပ်က္စီးမႈ အႀကီးအေသးေပၚ မူတည္၍ အျပစ္အႀကီးအေသး ကြားျခားႏိုင္ပါသည္။

လူတဦးတေယာက္အား ကုသိုလ္ရပါေစျခင္းငွါ-ဟု ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိ၍ ေျပာဆိုျခင္းမွာ အျပစ္မႀကီးဟု ဆိုႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ လိမ္လည္မႈအစား ပရိယာယ္ျပဳျခင္းမ်ိဳးကို ျပဳလုပ္သင့္ပါသည္။
သာဓကမွာ-တမၺဒါဌိက ခိုးသားႀကီးသည္ အရွင္သာရိပုတၱရာအား တပည့္ေတာ္ ငါးဆယ့္ငါးႏွစ္ပတ္လံုး လူသတ္ ခဲ့သည္မွာ ကိုယ္သတ္ခ်င္၍ သတ္သည္မဟုတ္၊ ရွင္ဘုရင္ သတ္ခိုင္း၍ သတ္ရပါသည္၊ တပည့္ေတာ္မွာ အျပစ္ရွိပါသလား-ဟု ဆိုသည္၊
ဤတြင္ အျပစ္ရွိသည္ဟု ေျပာလွ်င္ ၄င္းခိုးသားႀကီး စိတ္လႈပ္ရွား၍ တရားမနာႏိုင္ျဖစ္ကာ ေကာင္းက်ိဳးမရျဖစ္မည္ေၾကာင့္ ရွင္ဘုရင္ သတ္ခိုင္း၍ သတ္ျခင္း၌ သင့္မွာ အျပစ္ရွိႏိုင္ပါ့မလား-ဟူ၍ ရွိသည္ဟုလည္းမဆို၊ မရွိသည္ဟုလည္းမဆို၊ ပရိယာယ္အေမးစကားျဖင့္ ေျဖလိုက္သည္၊ ပညာနည္းေသာ ခိုးသားႀကီးစိတ္တြင္ ငါ့မွာ အျပစ္မရွိဘူး-တဲ့ ဟု သိျမင္သြားကာ ေကာင္းစြာ တရားနာႏိုင္၍ တမလြန္ဘ၀တြင္ တုသိတာနတ္ျပည္သို႔ ေရာက္သြာရေပသည္။

၂။ ဇနပဒကလ်ာဏီအား စြဲလမ္း၍ ရဟန္းတရား အားမထုတ္ႏိုင္ေသာ ညီေတာ္ နႏၵ-ရဟန္းအား ျမတ္စြာဘုရားက နတ္ျပည္ေခၚသြားကာ နတ္သမီးမ်ားကိုျပရာ ဇနပဒကလ်ာဏီ အစြဲေပ်ာက္ျပီး နတ္သမီးမ်ားအား စြဲလမ္းသြားသည္၊ ဤတြင္ ရဟန္းတရားအားထုတ္လွ်င္ ဤနတ္သမီးမ်ားကို ရႏိုင္ေၾကာင္း ျမတ္စြာဘုရားက နတ္သမီးျဖင့္ ေသြးေဆာင္၍ တရားအားထုတ္ေစသည္၊ ညီေတာ္နႏၵလည္း တရားအားထုတ္ကာ ရဟႏၲာအျဖစ္သို႔ ေရာက္သြားပါသည္၊ ဤသို႔ ဆူးတေခ်ာင္းစူးသည္ကို ဆူးတေခ်ာင္းျဖင့္ ထြင္သည့္သဖြယ္ ပရိယာယ္ျဖင့္ ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္၍ ေလာကုတၱရာဘက္သို႔ ေရာက္ေစသည္မွာ အျပစ္ရွိသည္ဟု မဆိုႏိုင္ပါ။