ေျဖ။ ။ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က အတၱဝါဒအယူရွိေသာ ဣႏၵကမည္ေသာ ဘီလူးသည္ အတၱက ျပဳျပင္စီမံလို႔သာ ခႏၶာကိုယ္သည္ အမိဝမ္းထဲ၌ တျဖည္းျဖည္း ႀကီးထြားလာၿပီး ရွင္သန္ရပ္တည္ႏိုင္၏-ဟု ယူဆသည့္အတြက္ ျမတ္ဗုဒၶအား ဤသို႔ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ဖူး၏။
“အရွင္ဘုရား၊ ျမတ္စြာဘုရားတို႔သည္ ႐ုပ္ကို ဇီဝဟူ၍ ေဟာေတာ္မမူကုန္၊ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဤသတၱဝါသည္ ဤကိုယ္ကို ရသနည္း၊ ထိုသတၱဝါအား အ႐ိုးစု အသားစိုင္သည္ အဘယ္မွ ေရာက္လာသနည္း၊ အဘယ္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဤသတၱဝါသည္ အမိဝမ္း၌ ကပ္ၿငိသနည္း”
“ဘီလူး၊ ေရွးဦးစြာ ကလလေရၾကည္ ျဖစ္၏။ ကလလေရၾကည္မွ အျမႇဳပ္ျဖစ္၏။ အျမႇဳပ္မွ အသားတစ္ျဖစ္၏။ သားတစ္မွ အခဲျဖစ္၏။ အခဲမွ ခက္မငါးျဖာတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ဆံ အေမြး ေျခသည္း လက္သည္းတို႔လည္း ျဖစ္ကုန္၏။
ဤသတၱဝါတို႔၏ အမိသည္ အၾကင္ထမင္းကိုလည္းေကာင္း၊ အေဖ်ာ္ကိုလည္းေကာင္း၊ စားဖြယ္ကိုလည္းေကာင္း စား၏။ အမိ၏ဝမ္း၌ တည္ေသာ ထိုသတၱဝါသည္ ထို(အမိစားေသာ)အစာျဖင့္ မွ်တ၏”ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ (ယကၡသံယုတ္၊ ဣႏၵကသုတ္)
အထက္ပါေဟာၾကားေတာ္မူခ်က္တြင္ “ပဌမံ ကလလံ ေဟာတိ = ေရွးဦးစြာ ကလလေရၾကည္ ျဖစ္၏” ဟူသည္ကို အ႒ကထာဖြင့္ရာတြင္ “တတၳ ပဌမႏၲိ ပဌေမန ပဋိသႏၶိဝိညာေဏန သဒၶႎ = ထိုတြင္ ေရွးဦးစြာ -ဟူသည္ ေရွးဦးစြာေသာ ပဋိသေႏၶဝိညာဥ္ႏွင့္အတူ- စသည္ျဖင့္ ဖြင့္ဆို၏။
ဆိုလိုသည္မွာ ပဋိသေႏၶဝိညာဥ္ႏွင့္အတူ ေမာင္ျဖဴ ေမာင္မဲ စသည္ ျဖစ္လာမည့္သူမ်ား ကိုယ္လက္အဂၤါ အျပည့္အစံုျဖင့္ မိခင္ဝမ္းတိုက္တြင္ ျဖစ္ေနသည္မဟုတ္၊ ေရွးဦးစြာ ပဋိသေႏၶဝိညာဥ္ျဖစ္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ျဖစ္ေသာ၊ ေသးငယ္ေသာ အပ္ဖ်ားထိပ္၌ တည္ေသာ၊ ဆီေပါက္ပမာဏမွ် ေလာက္ေသာ ကလလေရၾကည္အျဖစ္ျဖင့္ ၇-ရက္ခန္႔ၾကာ၏။ ထို႔ေနာက္မွ အျမႇဳပ္-သားတစ္ စသည္ျဖင့္ တျဖည္းျဖည္း ႀကီးထြားလာ၏။
ထိုသို႔ တျဖည္းျဖည္း ႀကီးထြားလာျခင္းသည္လည္း အတၱေၾကာင့္မဟုတ္၊ ကံ-စိတ္-ဥတု-အာဟာရ ဟူေသာ အေၾကာင္းေလးမ်ိဳးေၾကာင့္ ႀကီးထြားလာျခင္း ျဖစ္၏။ မွန္၏။ လူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ဘဝသစ္၌ ပဋိသေႏၶစိတ္ စျဖစ္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ထိုစိတ္ႏွင့္ အတူယွဥ္တြဲျဖစ္ေပၚလာေသာ ေစတသိက္မ်ား၊ ႐ုပ္ခႏၶာအျဖစ္တည္ေဆာက္မည့္ ကာယဒသကကလာပ္၊ ဖိုမခြဲျခားမည့္ ဘာဝဒသကကလာပ္၊ ပဋိသေႏၶစိတ္ႏွင့္ ေစတသိက္ဟူေသာ နာမ္တရားမ်ား မွီ၍ျဖစ္ဖို႔ရာ ဝတၳဳဒသကကလာပ္ဟူေသာ ကမၼဇကလာပ္စည္း သံုးစည္းသည္ အဝိဇၨာ တဏွာ အရင္းခံေသာ ကံတရားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာ၏။ ထိုကမၼဇကလာပ္စည္း သံုးစည္းကိုပင္ ကလလေရၾကည္ဟု ေခၚ၏။
ထိုကမၼဇကလာပ္႐ုပ္မ်ား ပဋိသေႏၶစိတ္ ဥပါဒ္ခဏမွ စ၍ ခဏတိုင္း ခဏတိုင္း ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေနၾက၏။ ပဋိသေႏၶစိတ္၏ ဌီခဏမွ စ၍ ဥတုဇ႐ုပ္မ်ား စ၍ျဖစ္ၾက၏။ အမိဝမ္း၌ တည္ေသာ သတၱဝါတို႔ိအား မိခင္စားသမွ် အစာသည္ တစ္သတၱာဟ ႏွစ္သတၱာဟ (၁၄-ရက္ခန္႔) ေလာက္ၾကာလွ်င္ သူငယ္၏ကိုယ္၌ ပ်ံ႕ႏွံ႔၏။ ထိုအခါမွစ၍ အာဟာရဇ႐ုပ္မ်ား စ၍ျဖစ္ၾက၏။ (ခ်က္ႀကိဳးမွတဆင့္ ပ်ံ႕ႏွံ႔သည္ဟု ဆိုပါသည္။)
ဗုဒၶဝါဒီတို႔ လက္ခံထားေသာ သံုးဆယ္တစ္သားမ်ားကို ႐ုပ္သက္သက္ျဖင့္ ပဋိသေႏၶေနေသာ ဘံုသား၊ နာမ္သက္သက္ျဖင့္ ပဋိသေႏၶေနေသာ ဘံုသား၊ ႐ုပ္နာမ္ ႏွစ္ပါးစံုျဖင့္ ပဋိသေႏၶေနေသာ ဘံုသားဟု သံုးစုခြဲႏိုင္၏။ ထိုတြင္ အသညသတ္ဘံုသားမ်ားသည္ ႐ုပ္သက္သက္ျဖင့္ ပဋိသေႏၶေနၾကရ၏။ တစ္ဘဝလံုး ႐ုပ္တံုး႐ုပ္ခဲႀကီး သက္သက္ျဖင့္သာ ေနထိုင္ကာ ဘဝဆံုးၾကရ၏။ အ႐ူပဘံုသားတို႔ကား နာမ္သက္သက္ျဖင့္ ပဋိသေႏၶေနကာ နာမ္သက္သက္ျဖင့္ ဘဝတစ္ခု အဆံုးသတ္ၾကရ၏။ လူအပါအဝင္ ႂကြင္းဘံုသားတို႔ကား ႐ုပ္နာမ္ ႏွစ္ပါးစံုျဖင့္ ပဋိသေႏၶေနကာ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးစံုျဖင့္ပင္ အသက္ရွင္ရပ္တည္ၾကၿပီး ဘဝအဆံုးတြင္လည္း ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးလံုး ပ်က္သုဥ္းၾကရ၏။
ပဋိသေႏၶကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဗုဒၶဝါဒ ဗုဒၶစာေပတြင္ အာစရိယဝါဒ၊ အ႒ကထာ+ဋီကာဝါဒ စသည္ျဖင့္ ကြဲျပားျခားနားခ်က္ လံုးဝမရွိပါ။ “သခၤါရပစၥယာ ဝိညာဏံ၊ ဝိညာဏပစၥယာ နာမ႐ူပံ” စေသာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ေဒသနာ၊ ကုသလာကုသလံ ကမၼံ ဝိပါကာနံ ခႏၶာနံ ကဋတၱာစ ႐ူပါနံ ကမၼပစၥေယန ပစၥေယာ” စေသာ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္မ်ားမွာ ခိုင္မာေသာ အေထာက္အထားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ဝိနည္းေဒသနာေတာ္တြင္လည္း ကလလေရၾကည္ အခိုက္အတန္႔တြင္ပင္ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ကိုယ္ဝန္က်ေဆး ေပးကာ ဖ်က္ဆီးခိုင္းလွ်င္ လူသတ္မႈေျမာက္ကာ ပါရာဇိကက်သည္ဟု ဆံုးျဖတ္ပါသည္။
ဘာသာဋီကာဆရာေတာ္၏ အေျချပဳပ႒ာန္းတရားေတာ္မွ ေမးခြန္းႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ အေၾကာင္းအရာတို႔ကို ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပပါဦးမည္။
ခႏၶာကိုယ္ျဖစ္ေပၚပံု။ ။ (ဒီမိဘေသြးသားက) ကိုယ္ကေလးျဖစ္ဖို႔ရန္ ႀကီးက်ယ္ေသာ အေထာက္အပံ့ျဖစ္တယ္ဆိုတာကေတာ့ မွန္တယ္။ ကိုယ္ကေလးျဖစ္လာတာကေတာ့ ပထမေန႔တုန္းက ေျပာတဲ့အတိုင္း ဟုိဘဝက လြန္ခဲ့တဲ့ဘဝက ကံ ကမၼနိမိတ္ေတြ ထင္လုိ႔၊ ပဋိသေႏၶျဖစ္ဖို႔ရန္ ကံတစ္ခုခုက ေရွး႐ႈလို႔၊ အဲဒီကံရဲ႕အစြမ္းေၾကာင့္ ခုနက မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ ေသြးသားတည္ရွိတယ္ ဆိုပါေတာ့၊
သားအိမ္ထဲမွာ ပထမဝိညာဏ္စိတ္ရယ္၊ ေစတသိက္ သံုးဆယ့္သံုးပါး ေလာက္ရယ္ ကံေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ႐ုပ္ကလာပ္စည္းရယ္၊ ဒါပဲ စခဲ့တယ္။ ဒါ အမိအဖ ေသြးသားမဟုတ္ဘူး၊ ခႏၶာကိုယ္ေလးရဲ႕ အစဟာ ဒီတရားပဲ ပထမဆံုး။
ထပ္ေျပာမယ္ေနာ္၊ စိတ္ဝိညာဏ္၊ စိတ္ဝိညာဏ္နဲ႔ အတူျဖစ္တဲ့ ေစတသိက္၊ ဆုိပါေတာ့ သံုးဆယ့္သံုးပါးေလာက္၊ ဒါပဲ၊ ဒါနာမ္တရားေခၚတယ္။ ဒီစိတ္ဝိညာဏ္နဲ႔ ေစတသိက္ကို နာမ္ခႏၶာေခၚတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီ႐ုပ္ကလာပ္က အထည္ကိုယ္ ခႏၶာကိုယ္ ျဖစ္ဖို႔ရန္ ကာယဒသကကလာပ္၊ ဒီကလာပ္တစ္ခု ပါတယ္။ ႐ုပ္ဆယ္ခု စုေနတဲ့ ကလာပ္တစ္ခုပါတယ္။ တစ္ခါ စိတ္ဝိညာဏ္ရဲ႕ တည္တံ့ဖို႔ရန္ ဘုန္းႀကီးတို႔ ဟို `ဝတၳဳပုေရဇာတနိႆယ’ တို႔ ဘာတို႔နဲ႔ ေက်းဇူးျပဳ ဖို႔ရန္ ယခုေတာ့ သဟဇာတနိႆယ-ႏွင့္ ေက်းဇူးျပဳဖုိ႔ရန္ ဝတၳဳဒသကကလာပ္ တစ္ခု၊
ဟဒယဝတၳဳပါတဲ့ ႐ုပ္ဆယ္ခု စုေနတဲ့ ကလာပ္တစ္ခု၊ ေယာက်္ားျဖစ္လုိ႔ ရွိရင္လည္း ေယာက်ာ္းႏွင့္ဆိုင္တဲ့ ပုရိသဘာဝ႐ုပ္ကလာပ္တစ္ခု၊ ကာယ-ဘာဝ- ဝတၳဳ ေဟာဒီ ကလာပ္သံုးစည္း ရွိတယ္။ အဲဒီ ပဋိသေႏၶစိတ္၊ ေစတသိက္၊ ႐ုပ္ကလာပ္သံုးစည္းဟာ တစ္ၿပိဳင္နက္ ျဖစ္တာပဲ။ (စာ-၂၇၈)
ကလလေရၾကည္ ၇-ရက္။ ။ အဲဒီ ပထမဆံုးျဖစ္တဲ့ ႐ုပ္ကလာပ္ေလးေတြ ေျပာၾကစုိ႔၊ ႐ုပ္ကလာပ္ေလးေတြ သံုးစည္းရွိတယ္၊
ေယာက်္ား မိန္းမ ဒီမွာ ကြာသြားၿပီေနာ္၊ ေနာက္ေတာ့ ဒီလိုနဲ႔ ေနလိုက္တာ ဒါကေလးက ဘာေခၚတုန္းဆိုေတာ့ ဗုဒၶျမတ္စြာက ကလလေရၾကည္တဲ့ ၊ ပံုသဏၭာန္ေလးက နည္းနည္း အခ်ိန္ၾကာလာလို႔ရွိရင္ ေရၾကည္ေလးသေဘာပဲ ရွိတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ ကေလးဟာ အဲဒီေရၾကည္ေလးသေဘာနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ေနတံုးဆိုေတာ့--
“ပဌမံ ကလလံ ေဟာတိ” ခုနစ္ရက္လံုး ကလလေရၾကည္ေလး ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီ ေရၾကည္ေလးေပၚလာရင္ေတာ့ ဟိုေလာကဓါတ္ ဆရာဝန္တို႔ မွန္ေျပာင္းက ျမင္ေကာင္း ျမင္လိမ့္မယ္ထင္တယ္။ ေစာေစာက ဘုန္းႀကီးေျပာေန တဲ့ ႐ုပ္ကလာပ္သံုးစည္းကိုေတာ့ မျမင္ႏိုင္ပါဘူး။ သူတို႔ မွန္ေျပာင္းတင္ မဟုတ္ဘူး၊ အဏုျမဴျမင္ႏိုင္တဲ့ မွန္ေျပာင္းလည္း မျမင္ႏိုင္ပါဘူး။
အဲဒါေတြ ေတာ္ေတာ္ေလးမ်ားမွ ၊ ဆိုပါေတာ့ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ ၾကာလို႔ ႐ုပ္ကေလးေတြက အစုေလးေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး အစိုင္အခဲစုမိမွ ျမင္မယ္။ မွန္ေျပာင္းကလည္းပဲ ဟို ပထမဆံုးတည္တဲ့ ႐ုပ္ကလာပ္သံုးစည္းတုန္း ကေတာ့ မွန္ေျပာင္းလည္း မျမင္ႏိုင္ပါဘူး။ စိတ္ဝိညာဏ္နဲ႔ ေစတသိက္ဆိုတာ ကေတာ့ ေဝးလို႔ ေဝးလို႔ ေဝးလို႔။ ခုကို မွန္ေျပာင္းနဲ႔ လာၾကည့္ ဘုန္းႀကီး ဘာစိတ္ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ မသိႏိုင္ပါဘူး။ (စာ-၂၈၀)
ဤမွ်ျဖင့္ ေမးခြန္းရွင္မ်ား ေက်နပ္ေလာက္ၿပီ ထင္ပါသည္။ ဘုရားရွင္သည္ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ႀကီးျဖင့္ သိရွိေတာ္မူသည့္အတိုင္း ေဟာထားေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသို႔ မသိမျမင္ႏိုင္ၾကသျဖင့္ ႏွလံုးခုန္မွ ကေလးလႈပ္ရွားမွ မိမိတို႔ ထင္ျမင္ခ်က္အတိုင္း ရမ္းသမ္းေျပာရေသာ ဆရာမ်ား၊ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မိိခင္မ်ား ၏ စကားႏွင့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားကို ႏႈိင္းယွဥ္စဥ္းစားဖြယ္ မရွိပါ။
အရွင္ေကာဝိဒ (ေယာ)