(ေမး) အရွင္ဘုရား၊ ရဟန္းသံဃာတို႔အား လွဴဒါန္းရာတြင္ သိကၡာသမာဓိျပည့္စံု၍ ၀ါေတာ္အႀကီးဆံုးျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ႀကီးအား လွဴဒါန္းျခင္းႏွင့္ ထိုေက်ာင္းရွိ သံဃာအား လွဴဒါန္းျခင္းတြင္ မည္သည္က ပို၍ျမတ္ပါသနည္း။

(ေျဖ)
သံဃာေတာ္အား လွဴဒါန္းျခင္းက ပို၍ျမတ္ပါသည္။
အက်ယ္ျပပါဦးမည္။ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ သံဃာေတာ္တို႔၏ လယ္ယာေျမႏွင့္ တူပံုကို ျပခဲ့ျပီ။ သံဃႆ ေဒမ-ဟုဆို၍ သို႔မဟုတ္ စိတ္ထဲ၌မွန္း၍ သံဃာအား လွဴဒါန္း႐ာ၌ ထိုသံဃာအစုအေ၀းတြင္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ျပည့္စံုေသာ ၀ါေတာ္အႀကီးဆံုး ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္လည္း ပါ၀င္ေန၏။ ထို႔ျပင္ သံဃာ-ဟူေသာ အသံုးအႏႈန္းျဖင့္ သံုးႏႈန္းလွဴရာ၌ ေက်ာင္းတိုက္တြင္း၀ယ္ ရွိဆဲ သံဃာသာမက၊ ေနာက္ေနာက္၌ ေရာက္လာၾကမည့္ သီလ၊ သမာဓိ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားလည္း ပါ၀င္ရံုသာမက၊ ေရွးေရွးက ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူျပီးေသာ ရဟႏၲာမ်ားပင္ ပါ၀င္ႏိုင္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သံဃာအားလွဴျခင္းသည္ ပုဂၢိဳလ္တပါးအား လွဴျခင္းထက္ မႏႈိင္းယွဥ္သာေအာင္ မြန္ျမတ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ကထိန္သကၤန္းလွဴဒါန္းေသာအခါ၌ မည္သည့္ ဆရာေတာ္ႀကီးကိုမွ် မရည္မွန္းဘဲ သံဃာအားလံုးကို ရည္မွန္းႏိုင္မွ ကထိန္သကၤန္းအစစ္ ျဖစ္ႏိုင္ေလသည္။